Fiten: kelimesinin tekili (müfredı) olan fitne: Meşakkat, sıkıntı, rezlet ve azap mânâlarındadır.

Fitnenin aslında, imtihan mânâsına olduğu daha sonra meşakkat ve im­tihanın götürdüğü kötülük mânâsında kullanıldığı söylenmektedir. Bila­hare bu kelime, küfür, günah, rüsvayhk ve fisk-ü fücurdan her türlü kötü­lük için kullanılmaya başlanmıştır.

Ayrıca insanlar arasında vuku bulan ihtilâf, düşmanlık ve kavga mânâ­sında da kullanılmaktadır. Şu âyet-i kerimede, fitne bu son mânâda kulla­nılmaktadır.
"Öyle bir fitneden sakınınız ki, o hiç de sizden sadece zulmedenle­re dokunmakla kalmaz"[1]

Bu âyetteki fitneden maksat, ümmetin birlik ve beraberliğini bozan ve zararı suçlu suçsuz herkese dokunacak olan ihtilâf ve tefrikadır.

Zübeyr b. el-Avvem (r.a) Cemel Vak'ası meydana geldiğinde, "Hiç şüphem yok ki bu âyet, bu gün şu vaziyette bulunan müslümanlar hakkın­da nazil olmuştur." demiştir.

Melâhim; Melhame kelimesinin çoğuludur. Melhame, savaş meydanı demektir. Savaş meydanına bu ismin verilmesine sebep ya bu meydanda "lahm " etin bol bulunması, yada elbisenin " "(lühme)  ve sedasının (argaç ve direzisinin) biri birine girdiği gibi, insanların savaşta birbirine girmesidir. Ama birinci mânânın daha münâsip olduğu söylen­mektedir.
Kamûs'ta melhamenin büyük vak'a olduğu kaydedilir.[2]