1- Tedavî maksadı ile eti yenen hayvanların idrarını içmek caizdir.

Bazı alimler, bu hadisle istidlal ederek eti yenen hayvanların idrarları­nın temiz olduğuna hükmetmişlerdir. Ahmed b. Hanbel, Hanefi imamla­rından Muhammed, Şafiîlerden Rûyânî, İmam Şa'bi, Atâ, Nehaî, Zührî, İbn Şîrîn ve Süfyân-ı Sevrî bu görüştedirler.

İmam-ı A'zam, İmam Şafii, Ebu Yûsuf, Ebû Sevr ve diğer bazı âlim­lere göre, eti yenen hayvanların idrarları pistir. Ancak Ebû Hanife ve Ebû Yûsuf'a göre, necaseti muhaffefedir. Bulaştığı elbisenin dörtte birini aş-mamışsa namaza mani değildir.

Bu alimlere göre Urayneliler had i ses indeki hüküm zarurete mebnidir. Zaruretin bulunduğu yerde birçok haram mubah olur. Ama zaruret kalkın­ca haram hükmü devam eder.
2- Tedavi edeceği kesin bilinirse, haram madde ile tedavi olmak caiz­dir. Ancak konu ihtilaflıdır.
3- Bir kişiye karşı birden fazla kişi bir cinayet işlerse, kısas canilerin hepsine karşı uygulanır.
4- Devlet başkanı, yanına gelen yabancıların işleri ile ilgilenmeli, on­ların ihtiyaçlarını karşılamalıdır.
5- İlaç kullanmak caizdir.
6- Mürted, tevbe etmesi beklenmeden Öldürülür. Ancak mesele ihtilaf­lıdır. Daha Önce geçen bablarda bu konu tafsilatlı olarak anlatılmıştır.
7- Bir suç işleyen kişiye kısas uygulanırken misillemede bulunmak ca­izdir.[48]