1. Kısır kadınlarla evlenmek mekruhtur.
2. Evlenecek kimselerin eşlerim, kadınları çok ço­cuk doğurmakla, kocalarına sevgi ve sadakatlarıyla ün salmış aileler ara­sından geçmeleri müstehabtır.
Hanbelî ulemasından İbn Kudâme, bu konudaki görüşlerini açıklar­ken şunları söylüyor: İnsanın hayat arkadaşını seçerken zeki kadınlar ara­sından seçip, ahmak kadınları eş olarak seçmekten son derece kaçınması müstehabtır. Çünkü böyle bir kadınla bir ömür boyu yaşamak insana ha­yatı zindan "eder. Genellikle kadınlardaki ahmaklık çocuklarında da görü­lür. Bunun için "Ahmak kadınlarla evlenmekten kaçınınız. Çünkü onların doğuracağı çocuk ahmak olacağı için kayb edilmiş sayılır. O kadınlarla hayat geçirmekse belâdan başka birşey değildir. Sözü meşhur olmuştur."[57] Bu bakımdan:
a. Hayat arkadaşı olacak kadının soyu-sopu, cinsi, cibilliyeti belli asıl ailelerden seçilmesi müstehabtır. Çünkü doğacak çocukların, annelerinin soyuna çekmesi kuvvetle muhtemeldir. Bu bakımdan cibilliyeti ve seciyyesi belli ailelerden seçilen hayat arkadaşlarından doğacak çocukların da ka­rakter itibariyle annesinin ve onun yakınlarının karakterinde olmaları müm­kündür. Nitekim Resûl-i Zîşan Efendimiz şöyle buyurmuştur: "Kadınların en hayırlısıyla evlenmeye bakın, denginiz olan kadınlarla evleniniz ve on­lara dünür olunuz."[58]
b. Akraba evliliklerinden kaçınmak, hayat arkadaşını akrabaların dı­şından seçmek müstehabtır. Çünkü akrabalık dışı yapılan evlilikten doğan çocuklar daha üstün kabiliyetli olurlar.[59]

Nitekim Ömer b. el-Hattâb (r.a.)'da şöyle buyurmuştur: "Ey Saib oğulları, zayıf nesiller dünyaya getirmeye başladınız. Artık bundan sonra yabancılardan evleniniz." Resûl-i Ekrem'in de;
"Yabancılarla evleniniz (yakın akrabadan evlenip de) çocuklarınızı cilızlaştırmayınız" buyurduğu rivayet olunmuştur.[60]