Yetîm "tek kalma" anlamındaki "yetem" kökünden gelir. Babası ölmüş kimseye babasından ayrı, tek kaldığı için yetim dendiği gibi kocası ölmüş kadına da yetime denir. Bu kelimenin sözlük anlamıdır. Bu anlamda kaç yaşında olursa olsun babası Ölmüş in­sana yetim denebilir. Fakat örfen yetim, babası ölmüş çocuğa verilen ad­dır. Bu itibarla erginlik çağına gelen çocuğa yetim denemez. Hz. Ali "Bu­lûğa erdikten sonra yetimlik kalkar*' buyurmuştur. Demek ki örfen baba­ları ölmüş erkek ve kızlara yetim dendiği gibi, kocasız kalmış kadınlara da yetime denebilir. Hattabî'nin beyânına göre bu hadis-i şerifte "Yetime" kelimesiyle, "bulûğ çağına varmadan Önce babası ölmüş sonra bulûğ çağı­na ermiş bakire kız" kastedilmiştir. Nitekim "Yetimlere mallarını veri­niz."[337] âyet-i kerimesinde de "yetimler" kelimesi bu mânâda kullanıl­mıştır. Fahr-i Kâinat efendimiz evlenme çağma gelen kızların da bir yeti­me gibi şefkat ve merhamete lâyık ve muhtaç olduklarını ifade etmek ve insanları onlara şefkatli davranmaya teşvik için bu çağdaki kızlar hakkın­da "yetîme" tâbirini kullanmıştır.[338]