Metinde geçen kelimesi hakkında lügat âlimleri şöy­le diyorlar: Îbnü'1-Esîr, en-Nihâye isimli eserinde der ki: "el-Urk kelimesi, etinin çoğu sıyırılmış da birazı kalmış etli kemik anlamına ge­lir. Bu kelimenin çoğulu "urâk" gelir. Ancak bir kelimenin çoğulunun bu kalıpta gelmesi çok nâdirdir."
Kamus mütercimi Âsim Efendi de bu kelime hakkında şöyle diyor: "Eti üzerinde olan kemiğe urk, eti soyulup yenen kemiğe de "el-urâk" denir. Ala-kavlin ikisi de zikrolunan iki manaya ıtlak olunur.[108]

Bu hadisin bab başlığıyla ilgisi Hz. Peygamber'in etli kemikleri çok sev­diğine ve bu kemikleri dişleriyle sıyırıp yediğine delâlet etmesidir.

Çünkü Hz. Peygamber'in bu kemikleri sevmesi demek, onlardaki etleri dişleriyle sıyırıp yemesini severdi demektir. Bu cümlenin bu etleri bıçakla ye­mesini severdi anlamına geldiği söylenemez. Çünkü kemiklerin etleri sıyrı­lınca kemiklerden söz etmeye lüzum kalmaz. Kemikten sıyrılan etlere "kemik" denmez, "et" denir.
Hz, Peygamber'in kemikleri yarı etli atmayıp da onları dişleriyle sıyır­masında nimete karşı olan ihtiyacının ve nimete karşı saygısının ifadesi var­dır. Zamanımızda nimet israfının yol açtığı maddî zararlar düşünüldüğü za­man Hz. Peygamber'in, Allah'ın verdiği nimetlere karşı gösterdiği bu saygı­lı ve mütevazi tutumundaki hikmet daha kolay anlaşılır.[109]
3781... (Abdullah b. Mes'ûd) dedi ki:
(Hayvanın) kol kısımları Peygamber (s.a)'in hoşuna giderdi. Ya­hudilerin kendisini bir ön butla zehirlediklerine inanırdı.[110]