APlKî ama Hadis-i şerifte, yalancı şahitlik yapmanın günah bakımından Allah'a  şirk  koşmaya  denk  olduğu  ifade  edilmektedir.

Aslında Allah'a şirk koşmanın, Allah hakkında yalancı şahitlik yapmak ve iftira etmek olduğu düşünülürse, bu iki çirkin işin temelinde yalan ve ifti­ra bulunduğu ve aralarında çok büyük bir yakınlık olduğu ve dolayısıyle ya­lan şahitliğinin korkunçluğu kolayca anlaşılır.

Tıybî, Allah'a şirk koşmanın, aslında bir yalan şahitliği olduğunu açık­larken, "Aslında müşrik Allah'a şirk koşmakla, putların ibadete lâyık ol­duklarını iddia etmektedir ki bu yalan şahitliğinden başka bir şey değildir." diyor.
Rasûl-i Zîşan Efendimizin, mevzumuzu teşkil eden bu hadis-i şerifte bu hususu açıklarken yukarıda mealini sunduğumuz Hac sûresinin 30. âyetini okuması da Tıybî'nin bu görüşünü te'yid etmektedir. Çünkü Peygamber Efen­dimiz, sözü geçen âyeti okumakla âyetin bu manaya geldiğini ifade etmek istemiştir.
Bu konuda merhum Ömer Nasuhi Bilmen şöyle diiyor: "Binaenaleyh yalan yere şahitlik eden bir insan, bunun manevî mesuliyetini düşünerek ha­kikati itiraf etmeli, tâib ve müstağfir olmalıdır. Nasdan utanmak bu rücûa mani olmamalıdır. Allah Teâlâ hazretlerinden haya etmek, mahlukattan hicab etmekten evlâdır. Yalan yere şahadetin tevbesi ise ancak hâkimin huzu­runda rücû ile kabildir."[105]