Bu hadis-i şerifte. Bedir savaşına katılanların her  türlu gUnanı işleyebileceklerine dair bir izin oldu­ğunu zannetmek yanlıştır.

Burada Allahu Teâla'mn onlardan kamil manada razı olduğu ve onlar­dan devamlı hayır sudur edeceği, şerrin ise yok denecek kadar nadir gö­rüleceği ifade edilmek istenmektedir.

Nevevi, Bedir mücahidlerinin işleyecekleri bir suçtan dolayı, kendile­rine hadd uygulanacağı huşunda, ulemanın ittifakı olduğu noktasından hareket ederek, Allah'ın Bedir mücahidlerine olan bu af ve merhamet va­dinin kıyamet gününe ait olduğunu söylemiştir.
Bu hadisin daha uzun bir metni ve izahı cihad bölümündeki 2650 nu­maralı hadiste geçtiğinden muhterem okuyucularımızın oraya da müraca­at etmelerini tavsiye ederiz.[268]
4655... el-Misver b. Mahrcme'den (rivayete göre) dedi ki: "Peygamber (s.a) Hudeybiye (sulhu) yılında (Ka'be'yi tavaf etmek üzere yoia) çıkmış­tı.," (el-Misver sözlerine devam ederek Hudeybiye sulhu ile ilgili) hadisi rivayet etti (ve şöyle) dedi: (Müslüman askerler Hudeybiye'de Hz. Pey­gamberle birlikte bulundukları sırada) Urve İbn Mes'ud Hz. Peygambere gelip onunla konuşmaya başladı. Konuşurken Hz. Peygamberin sakalını tutuyordu. el-Muğire b. Şu'be'de (o sırada muhafız olarak Hz. Peygam­berin) başında kılıcı ve miğferiyle birlikte dikiliyordu. (Urve'nin Hz. Pey­gamberin sakalını tuttuğunu görünce) kılıcının (kınının) alt tarafını (alt ucunu) onun eline vurup: "Elini onun sakalından çek!" dedi. Bunun üze­rine Urve başını kaldırıp "Bu da kim?" dedi. "Mıığire İbn Şif be'dir." de­diler.[269]