1. İslâmda fidye caizdir. Müslümanların esir aldığı bir kimse sonradan müslüman olursa, bu, ganimet sahip lerinin ondaki hakkını düşürmez. Ama, esir alınmadan önce müslüman ol­muşsa malı ganimet olmaz.
2. Kâfirler müslümanlara hücum ederler ve mallarını alırlarsa, bu mala sahip olamazlar. Dolayısıyla, müslümanlar sonra kâfirlere galip gelip o malları geri alsalar, bu mallar ilk sahiplerine ait olur.

Bu görüş İmam Şafiî'ye aittir. Nevevî; hadisin, İmam Şafiî ve onun gi­bi düşünenler için delil olduğunu söyler.

Hanefîlere göre ise; kâfirler müslümanların mallarım ganimet olarak alır ve memleketlerine götürürlerse ona sahip olurlar. Dolayısıyla tekrar müslü­manların eline geçse eski sahipleri hak iddia edemezler. Almak isterlerse be­delini vererek alabilirler.

Hanefîler; Ebû Zerr'in hanımının Advâ'yı Medine'ye getirdikten son­ra Rasûlullah devenin kendisine ait olduğunu ihsas ettirerek, "Kişinin sahi­bi olmadığı şeydeki nezrine vefa yoktur." buyurmasını şöyle izah ederler:

"Kâfirler müslümanlara hücum edip mallarını almış fakat henüz kendi memleketlerine götürmemişlerse, onlara sahip olamazlar. Dolayısıyla müs­lümanlar kâfirlere galebe çalıp malları geri alırlarsa bu mallar ilk sahipleri-nindir.

Bu hadiste de Medine'nin hayvanlarını yağma edip götürenlerin bu mal­ları kendi memleketlerine soktuklarına dair bir kayıt yoktur. Hatta onların develeri, müslümanlardan korktukları için çadırlarının hemen önüne çökert­meleri, daha yolda olduklarını gösterir."
3. Bir kadının, mahremi olmadan yolculuğa çıkmasının yasak oluşu, zo­runlu olmayan yolculuklar içindir. Dinî bir vecibeden dolayı olan yolculuk­lar için değildir.

Bu izah Hattâbî'ye aittir. Hanefîler bu görüşte değildirler.
4. Bir kimse, günah olan bir şeyi yapmak için adakta bulunursa adağı­nın gereğini yerine getirmez.
5. Sahibi olmadığı bir şeyi sadaka olarak vermeyi veya böyle bir hayva­nı kurban etmeyi adayan kişi bu adağını yerine getirmez.[206]