İkrarın rüknü, bir kimsenin, başka bir şahıs için, ikrar ifade eden veya ona benzeyen bir söz söylemesidir. Çünkü, o, sözle, hak zuhur eder ve açığa çıkar. Öyleki, burada muhayyerlik şartı sahih olmaz. (Meselâ: Bir kimse, bir alacağı veya bir ayn'ı, üç güne kadar muhayyer olmak üzere ikrar eylese; burada muhayyerlik batıl olur.
Eğer, kendisi için ikrar olunan şahıs, onu doğrularsa; mal ona ilzam olunur. Serahsî'nin Muhryti'nde de böyledir.[2]