Bir kimse, diğerine: "Şu iki cariyeyi sana bin dirheme nikah­ladım." der; diğeri de, bu cariyelerden birini kabul ederse veya bir adam, iki karısına: "Birinizi, şu kadar mala hulû eyledim." dese de, bunu, onlardan birisi kabul eylese yahut iki kölesi olan bir adam, onlara: "İkinizi bin dirheme azad eyledim." dese de; birisi kabul ey­lese; veya üzerlerinde diyet borçlan olan şahıs, borçlu olduğu iki şah­sa: "Birinizi bin dirhem anlaşmaya bağladım." dese de, onlardan biri sulhu kabul eylese; bu sözleşmeler, fâsid şartla bâtıl olmazlar.

Bir adamın iki kölesi olur ve onlara hitaben: "İkinizi bin dirhe­me kitabete bağladım." der ve bunu onlardan birisi bunu kabul eder­se, işte bu sahih olmaz..

Eğer aralarını ayırarak söyler ve bu durumda birisi kabul eder­se, bu sahih olur.

Nikâhla satışı, veya icâre ile satışı cem edip, onlardan da bi­risini kabul ettiğinde; nikâhı kabul ederse; bu caiz olur. Satışı veya icâreyi kabul ederse; bu sahih olmaz.

Diğerleri de buna göredir.

Kitabetle, talâkı veya ıtâkı cem eylese de; birisi, talâkı veya ıtâ-kı kabul eylese; bu caiz ve sahih olur. İster icmal eylesin ister ayırsın fark etmez.
Eğer kitabeti ayırmışsa, kabulü caiz olur; değilse olmaz. [25]