Sultan ikinci Mehmed Hazretleri, dört başı mamur bir zafe­rin banisi olan babasının yeniden tahta geçmesini münasib buluyor, fakat bir vesile ile bunu kendisine açamıyordu. Aynı şekilde Sultan Murad-ı sâni, çok genç olan oğlunun, henüz asker içinde kendisine istinad noktalan bulunamadığını gö­rüyor, bu stajın yettiği kanaatini taşıyordu. Hele mağlub edil­miş küffarın, bu şamarın acısını çabuk unutacağını hisseden Sultan Hazretleri, tahta yeniden geçmeyi düşünmüyor değil­di. Fakat bunu açıklayamiyordu.

İşte manevî sultanların kalperinde teceli eden haberleşme­ler, elhak bu iki zahir ve batın sultanlarının kalplerinde tecelli etmişti...

Vezir ve kumandanlarının agah olmalarına Sultan II. Meh­med sebeb olmuş; «Cihan padişahı dururken, bize Mani­sa'da valilik yakışır» diyerek, teklif-i saltanatı babasına bil­dirmiş, Hazretî Padişah da; «Bir istihareye başvuralım, neyse ona göre hareket ederiz.» dedikten bir gün sonra, kutlu vazi­feyi omuzlarına alarak Osmanlı tahtına yeniden oturmuştu.