Vezir: kelimesi ağırlık ve yük anlamına gelen vizr kökünden türemiştir. Devlet işlerinde halifenin yük ve ağırlığını yükle­nen kimseye de vezir ismi verilmiştir. Yahutta vezer den türemiştir. Bu ise melce* (sığmak) demektir. Çünkü bir âyet-i kerimede şöyle denilmektedir. "Hayır hiçbir sığınak yoktur"[31] Zîrâ sultan onun görüşüne ve yardımı­na sığınmaktadır.
Ezir kökünden türetilmiş olduğu da söylenir. Bu kelime yardım ve des­tek demektir. Çünkü sultan beden kuvveti olarak onun yarçkmıyla kuvvet­lenmektedir. Vezirlikten maksat halifenin kendisine yardım edecek yanında yer alacak kimseden yardım istemesidir. Vezirlik İslâmın ilk devirlerinde mev­cuttu. Çünkü Hz. Peygamber (s.a.) kendisine sunulan birçok meselelerde as­habı ile istişare eder ve onların göTüşünü alırdı. Hz. Ebû Bekir (r.a.) de dev­let işlerinde Hz. Ömer (r.a.) ile istişare ederdi.[32] Bu bakımdan halktan ba­zıları Hz. Ebû Bekir'e "Rasûiullah'ın veziri adını vermişlerdir. Ona bu ismi bilhassa İranlılarla karşılaşmış olanlar vermiştir. Çünkü bu unvanın Sasanî imparatorluğunda kullanıldığını müşahade etmişlerdir.[33]

Musannif Ebû Dâvûd bu hadisi mevzumuzu teşkil eden halifelik bölü­münde zikretmekle buradaki vezir kelimesinin günümüzdeki bakan anlamı­na geldiğine işaret etmek istemişse de bu husus kelimenin idarecilerin yanın­da yer alan yardımcıların tümüne şâmil bir manâ ifade etmesine engel değildir.
Hadis-i şerif halifenin ya da herhangi bir yöneticinin yanında yeteri ka­dar yardımcı bulundurmasının cevazını ifade etmekte, vezirlerinde iyi niyet­li kimselerden seçilmesinin lüzumuna işaret etmektedir.[34]