Bilindiği gibi, idarecilik çok mesûliyetli ve büyük kabiliyetler gerektiren bir görevdir. Gerekli kabiliyetlere sahip olmadan, bu görevi üstlenmek sahibini kötü akıbetlere ve nihayet cehenneme sü­rükler. Fakat hakkaniyetle yerine getirilebildiği takdirde mükafatı büyüktür. İşte Resûl-ü Zişan efendimiz idarecilik görevi hakdır sözüyle bu göre­vin büyüklüğüne ve ulviyetine işaret ederken fakat bu görevi yüklenenler ce­hennemlik (olmak tehlikesiyle karşı karşıya)dırlar sözüyle de bu görevin çe­tinliğine ve sorurnjuluğunun büyüklüğüne işaret etmiştir.
Bu hadis-i şerîf bir kimsenin diğer bir kimseden aslında yapılması farz olan bir işi yapmasını isteyip de bu işi yaptığı takdirde kendisine bir mal ve­receğini vadedince istediğinin yerine getirilmesi üzerine vadettiği malı o kim­seye vermiş olursa sonradan bu malı tekrar ondan geri almasının caiz oldu­ğuna delâlet etmektedir. Hz. Peygamber'in müellefâtü'l-Kulube (kalbleri İs­lama ısıtılmak istenenlere) verdiği mallar bu hükme girmezler. Çünkü Resul Ekrem onlara bir mal verirken şartsız, karşılıksız ve bir bağış olarak vermiştir.[38]