Ruhsat sebebleri, Şâri'ce ortaya konulmaları maksûd şeyler değillerdir. Keza bunların ortadan kaldırılmaları da Şâri'ce maksûd bulunmamaktadır. Çünkü bu sebebler, haram kılan ya da vâcib kı­lan azimet hükümlerin kesinlik kazanmasının engellenmesine yö­nelik olmaktadırlar. Bu haliyle bunlar ya haramlık ve günaha gir­me hükmüne mâni olmakta; ya da günâhın kaldırılması ve mübâh olmayan şeyin mübâh kılınması için birer sebeb olmaktadırlar. Her iki takdire göre de, bunlar azimet hükümlerin terettübünü engelle­yen mânilerdir. İlgili bahisde de geçtiği üzere, mânilerin Şâri'ce ne husule gelmeleri ne de ortadan kalkmaları maksûd değildir ve her kim ki haram kılıcı ya da vâcib kılıcı sebebin hükmünü ortadan kaldırmak için mâni îcâd edecek olsa, onun bu fiili sahîh değildir. Şartlar bahsinde geçerli olan tafsilat aynısıyla onlarda (mânilerde) da geçerlidir. Ruhsatların sebebleri ile ilgili hüküm de aynıdır ve aralarında hiçbir fark yoktur. [177]