Kefalet: Bir şeyin mutâlebesi hakkında (- istenmesi hususunda) bir zimmeti, diğer bir zimmete zammetmektir.

Yâni, bir malın veya bir nefsin mutâlebesi hususunda, bir kimsenin kendi zâtını, başkasının zâtına ilâve ederek, o başkası hakkında lâzım gelen mütâlebe hakkını (= istenme hakkını) kendisi de iltizâm ve teahhüt etmektir.
"Kefalet, borçta böyle yapmaktır." diyenler de olmuştur. Önceki tarif esahhtır. Hidâye'de de böyledir. [1]