Harâc ehli, araziyi ekmekten ve haraç vermekten âciz kalırsa; hükümdar, o araziyi, ücretle başkalarına (yani onu ekeceklere) ica­ra verir. Ve haracım, icarından alır.

Eğer, artan olursa, onu icarcıya verir. Eğer, o yeri icara tuta­cak bir kişi bulamaz ise, o araziyi, —onu ekip biçecek olan kimselere— satar ve haracı varsa, çıkan mahsûlden alır; artanını zi­raatçıya geri verir.

İmâmeyn şöyle buyurmuştur:

Hâkim, borcu için, borçlunun malını satar; nafaka için de satar.

imâm Ebû Hanîfe (R.A.)'ye göre, hâkim, borçlunun malını, sahi­binin izni olmadan satamaz.
"Bu sözlerin tamamı, Tebyin kitabında mevcuttur." denilmiştir. [8]