7-) Yemin eden kimse, talâk'ı (= boşamayı), ıtak'ı (= köle azâd etmeyi) şart koşmuşsa; bu caizdir ;

Bullar, yeminin bağlanmasının şartıdır.
8-) Kendi üzerine yemin edilen şey, gelecekte yapılacak bir iş olmalı; daha önce olmuş bir şey olmamaîıdu.

Bir kimse, karısına : «Sen, semâ, başımızın üzerinde olduysa boşsun.» dese; talâk vâki, kadın boş olar.
9-)  Allah'ın ismi yeminin rüknünde söylenmelidir :

Şayet, bir kimse: «...Allah yardım ederse.»; «...Allah'ın yardı-mıyle.» der ve bu sözü ile istisnayı murad ederse; bu durumda müstesna Gİur ve bu sözü hüküm bakımından doğrulanmaz.
10-)  Yeminde, şart ile ceza arasına bir hâil   girmemelidir :
Eğer girerse, yemin, yemin olmaz. Bedâi'de de böyledir. [6]