Her mestin üzerinde, el parmaklarından üç parmak kadar bir yerin meshedilmesi gerekir. Esahh olan da budur. Serahsi'nin Muhıyt'inde de böyledir.

Mestin altını, Ökçesini, koncunu, etrafını ve topuklarını meshetmek caiz olmaz. Tebyîn'de de böyledir.

Bir kimse, ayağının birinin üzerine iki parmak miktarı, diğerine de beş 'parmak miktarı meshetmiş olsa, bu caiz olmaz. Fethü'I - Kadîr'de de böyledir.

Ayaktan hâlî olan (içinde ayak bulunmayan) mestin üzere­ne, meshedilmiş olmasına itibar edilmez.

Bir kimse, geniş olan mestinin boş kısmına, ayağmı iletse de, o ayağın üzerine mesh etmiş olsa, bu caiz olur. Fakat, ayak o yer­den aynlırsa, meshi iade eder. Sirâcül-Vehhâc'da da böyledir.

Bir kimsenin, ayaklarının birinde cerahat (yara) olsa da, onu yıkamaya ve meshetmeye gücü yetmese, bu kimsenin diğer ayağına meshetmesi caizdir.

Ayağının birisi, topuğunun yukarısından kesilmiş olan kim­senin de, diğer ayağım meshetmesi caizdir.

Şayet, kesilmiş olan ayağında, üç parmak miktarı bir yer kal­mışsa, o kimsenin her iki ayağına da meshetmesi caizdir.

Fakat, kesilen ayakta meshedüecek yer kalmasa da, yıkanacak yer kalmış olsa, bu durumda, her iki ayağmı da meshetmesi caiz olmaz', (yani yıkaması gerekir) Muhıyt'te de böyledir.
Bir adamın, mestleri üzerine giydiği çizme geniş olsa da o kimse, eiini çizmenin içine sokarak, mestlerinin üzerine meshet-kc, bu caiz olmaz. Kunye'de de böyledir. [101]