Bir kimse: "Şu yerimi, ebedî olarak Zeyd'e ve onun çocuklarına; çocuklarının çocuklarına, nesilleri devam ettiği müddetçe, vakfedilmiş bir sadaka kıldım. Sonrası da, fakirler nâmmadır." der ve ilâveten: "Eğer, akrabamdan muhtaç olanlar bulunursa, vakfın geliri onlara verilir." diye ilâve eder ve kalabalık olan akrabasının bir kısmı zengin, bir kısmı da fakir olursa; bu vakfın geliri, olduğu gibi fakir olan akraba­larına iade edilir.

Keza, bu vâkıf: "... azâdiı kölelerimden muhtaç olanlara... "derse, yine böyle yapılır.

Şayet vâkıf: "...Zeydin'in çocuklarına..." Onlar ölürse, Amr'e verilsin." der ve Zeyd'in çocuklarından bir kısmı ölüp, bir kısmı kalırsa; bunlardan hiç bir kimse kalmaymcaya kadar, Amr'e bir şey verilmez. Hassâf böyle zikretmiştir. Zehıyre'de de böyledir.

Hilâl, Vakfı'nda şöyle demiştir:

Vâkıf: "Şu yerim, ölümümden sonra, fakirler nâmına vakfedilmiş bir sadakadır. Benim çocuklarımdan ve çocuklarımın çocuklarından muhtaç olan bulunursa, onîara da kifayet miktarı verilecektir." derse; dediği gibi yapılır.

Vâkıfın çocuklarından birisi muhtaç olunca, onun ihtiyacına bakılır; bu ise, vârisleri arasında mîras olur.

Şayet, vâkıfın torunlarından bir kısmı muhtaç olursa, vakfın gelirinden bunlara, kifayet miktarmca verilir.

Şayet vâkıfın hem çocuğu hem de torunu muhtaç olursa, vakfın gelirinden ikisine de verilir. Vâkıfın çocuğuna verilen, veresesi arasında pay edilir. Torununa verilen ise, onun olur.

Eğer, hepsi de muhtaç iseler, sayılarına göre taksim edilir.

Bundan sonra» irs ve vakıf hakkında hüküm söylediğimiz gibidir.

Eğer, bunların muhtaçlıkları ortadan kalkarsa; bu durumda bir şey verilmez. Bu açıktır.
Şayet, gelirin azlığından dolayı hepsine verme imkânı olmazsa; birisine verilir ve buna oğlunun çocuğundan başlanır. Muhiyt'te de böyledir. [33]