Vâkıfın, vakıf işlerine bakmakla görevlendirdiği kayyıma (müte­velliye, yöneticiye) her sene, belli bir miktarda tahsisatta bulunması caiz olur.

Kayyım ise, âdet üzere, yapılması gereken işleri yapar. Kayyım, vakfın tâmiratı ile uğraşır.

Kayyım, vakfın gelirini toplar. Ve bu geliri, dağıtılması gereken yerlere dağıtır. Hâvî'de de böyledir.

Kayyımın bu işleri azaltması uygun olmaz.

Ancak, vekâleten yapması gereken işleri yapmayabilir. Muhıyt'te de böyledir.

Hatta, vâkıf velayeti (= vakfın mütevellîliğîni; kayyımlığını, idareciliğini), bir kadına verip, ona da belli bir ücret tâyin etse, bu mü-tevellîye'ye, kadınların yapabileceği işten fazlasını teklif edemez.
Vakıf ehli, bu kadınla niza' ederler ve hâkime: "Gerçekten vâkıf, bunu, bu işler yapmakla görevlendirdi." derlerse; hâkim, -—diğer— mütevellilerin yapmadığı işleri; bu kadına teklif etmez. Bahru'r-Râık'ta da böyledir.[40]