Yemin-i Mün'akide dört nevi'dir :

a-) İyiliği tamamlamak üzere yapılan yemin :

Emredilen bir ibâdeti yapmak; veya yasaklanan bir şeyi yapma­mak üzere yapılan yemindir. Zaten, yemin etmeden önce de, kişi­nin bunu yapması farz idi.                                                                                

b-) Yapılması caiz olmayan şeyi, yapmak veya tâati terk et­mek için, yapılan yemin :

Böyle bir yemin, caiz değildir.

c-) Yeminini bozup bozmamak arasında muhayyer kalan, fakat, bozması hayırlı olan kimsenin yemini :

Bu şahsın, bu yeminini bozması mencluptıır.

d-) Mubah olan bir şey hakkında yapılan yemin :

Buyeminimuhafazaetmek daha eviâdn, Mebsût'ta da. böyle­dir.                                                                                -

Talâk, itak ve benzerleri ile yapılan yemin; gelecek zamana aitse; bu yemin, yemin-i mün'aki'de gibi olur. Bunlar, maziye aitse, lağv ve gâmus tahakkuk etmez. Lâkin, hilâlim bilme veya bilmeme haÜnde, talâk, vâki olur. Nezir de, böyledir. İzâh'ta da böyledir.

Bir kimse, eğer ; «Bu, filan adam değilse; hac yapmak üze­rinde eİEun.'j der ve o adam da, dediği şahıs oimazsa: hac yapması icabeder. Hülâsa'da da böyledir.

Yemini kasden, unutarak veya cebir karşısında yapmak müsavidir.

Baygın veya mecnun kimsenin yemini de böyledir.

Lyuyan kimsenin yemini, sahih olmaz. İhtiyar'da da böyledir.

Allah adı iie yemin etmek, mekruh değildir. Fakat, az yemin etmek, çok  yemin etmekten  daha evlâdır.
Allah'ın gayrisi ile yemin etmek, bazı âlimlere göre mekruhtur. Ekseriyete göre ise, mekruh değildir: Çünkü, bununla da, söz kuv­vetlenmiş otuvor, demektir. [9]