Hutbede hamd (= Allahu Teâlâ'ya hamdetmek, «elhamdü lillah» demek) veya ,tehlîll (= Milâhe illallah demek) veya teşbih (== sübhânallah demek) kifayet eder. Mütûn'da da böyledir.

Bunların kifayet ötmesi, hutbe kastı ile söylenmeleri- halin­dedir. Fakat, bir hatip, aksiran bir kimse için : «elhamdülillah» de­se veya mücib-i hayret bir şey için : «sübhanalîah» veya «lâilâhe il-tallah» demiş olsa, bunlarm hutbe yerine geçmiyeceği hususunda iema' vardır. Cevheretü'n - Neyyire'de de böyledir.

Bir hatibin, yalnız başına hutbe okuması veya —sadece— kadınlara karşı huflbe okuması caiz olmaz. Mi'râcü'd - Dirâye'de de böyledir.

Hutbe, bir veya iki kişiye karşı okunur; namaz da, üç İdşi ile kılmırsa, bu durum caiz olur. Hulâsada da böyledir.
Uyuyanlara veya sağırlara karşı okunan hutbe caiz olur. Ay-nl'de de böyledir. [11]