Bir kimsenin, muttali olduğu şey hakkında, mahkemede, bi'1-fiil şehadette bulunması için şu şartlar vardır:

Şahidin,
1) Akıllı
2) Bulûğa erişmiş
3) Hür
4) Gözü görür
5) Dili konuşur olması;
6) Kendisine hadd-i kazf uygulanmış (= İffetli bir kadına, zina ifti­rasında  bulunmuş  olmasından  dolayı,   kendisine  had  cezası  tatbik edilmiş) olmaması da, bize göre şarttır.
7) Şahid, şehadetinİ Allah rızası için yapmalıdır.

Nefsi için, bir karşılık alan kimsenin şehadeti makbul değildir. Bir   kimsenin,  borcundan   kurtulmak  için  şahitlik  yapması  da makbul değildir.
8)   Müddeî'nin müddea aleyh üzerine şahitlik yapması makbul olmadıği gibi, bunun aksi de makbul değildir.
9) Meşhudun bih (= kendisine şehadet edilen şey) ödendiği zaman, onun ödendiğini bilmek ve bunu söylemek de,' İmâm Ebû Hanîfe (R.A.)'ye göre, lazımdır.

İmâmeyn'e göre ise, meşhudun bih'i son durumunda bilmek şart değildir. Bedâi"de de böyledir.

Şahidin adaleti., şehadetinin hakimin huzurunda kabulünün şartıldır; şehadetinin cevazının şartı değildir. Bahru'r-Râık'ta da böyledir.

İmâm-ı A'zam Ebû Hanîfe (R.A.)'ye göre, şahidin adil olması şart;i zahirdir.

Hakikaten, şehadet sırasında, şahidlerin adalet ve tezkiye bakimından durumlarını araştırmak şart değildir.

İmâmeyn'e göre ise, bu şarttır.
Günümüzde fetva, îmâmeyn'in kavline göredir. KâfTde de böyledir. [7]