Bu ortaklığın rüknü: îcap ve kabuldür.

"Bu ise, ortaklardan birisinin; diğerine: "Seni, şuna, ortak ettim." diğerinin de: "Ben de kabul ettim." demesidir. Kâfî'de de böyledir.
Bu  ortaklıkta,  şahit  menduptur.   Farz  veya  vacip  değildir. Nehru'l-Fâik'ta da böyledir. [7]