Zıhâr : Bir kimsenin, kendi karısını veya onun rakabe-sini (—boynunu, ensesini) yahut nısf (= yarım), sülüs (= üçte bir) sibi, belirli bir uzvunu; kendisine, nikâhı nıüebbeden haram bulunan, bir kadına' veya onun bakılması caiz olmayan bir uzvu­na teşbih etmesi   (= benzetmesi)   demektir.

Buradaki haramhğm, sıhriyet veya süt yönünden olması da müsavidir.
Benzeten şahsın i— müzahirin) karısının; hür, câriye, mükâtebe, müdebbcre, ümm-ü veled veya ehl-i kitap olması hal-leıi de müsavidir. Sirâcü'I - Velıhâc'da da böyledir. [15]