At ve silâh gibi menkûl şeylerin vakfedilmesi caizdir.

Bize göre, elbise ve hayvan gibi, —örfte vakfedildiğî görülmeyen— şeylerin vakfedilmeleri caiz değildir.

Ancak, örfde bulunan; balta; cenaze havlusu, cenaze örtüsü, cenaze için lâzım olan kap, kazan, kova, tas gibi şeylerle, okumak için Kur'ân-ı Kerîm'in vakfedilmesi İmâm Muhammed (R.A.)'e göre caizdir.

İmâm Ebû Yûsuf (R.A.)'a göre ise, bunların vakfedilmeleri caiz

değildir.

Bu hususta, amme-i ulema (= âlimlerin ekserisi) İmâm Muhammed (R.A.)'e tâbi olmuşlardır. Bunlardan biri de, İmâm Serahsî'dir. Hulâsa' da da böyledir.

Muhtar olan= seçilip beğenilen) görüş de budur. Fetva da, İmâm Muhammed (R.A.)'in bu kavline göredir.

Şemsü 'I-Eimme Halvânî de, böyle söylemiştir. Muhtaru'l-Fetâvâ'da da böyledir.
Bir kimse, bir yere, cenaze evi —ki buna farsçada Havz-ı mesîn denir— yapıp, vakfettikten sonra, bu mahallin insanları ölür ve kimse kalmazsa, bu ev vârislere verilmez. Oraya en yakın olan bir yere nakle­dilir. Hulasa'da da böyledir. [14]