Vasiyette, ya sarahaten (= açıktan) veya delâleten kabul şarttır. Şöyle ki: Kendisine vasiyet yapılan zat, yapılan vasiyet verilmeden ve alıp kabul etmeden önce ölürse; onun ölümü, vasiyeti kabul olur. O vasiyet olunan şeye, onun vârisleri, vâris olurlar. Kerderî'nin Vecîzi'nde de böyledir.

Vasiyeti kabul, vasiyet edenin ölümünden sonra olur. Vasiyet eden sağ iken, kendisine vasiyet edilen şahıs kabul veya reddederse; bu bâtıldır; kabul, ölümden sonra olacaktır. Sirâciyye'de de böyledir.
Fiil  ile  kabul  vasiyeti  yerine  getirmek  gibidir.   Serahsî'nin Muhıytı'nde de böyledir. [3]