"Gerçekten filan, bir nefse, da'vâ için, onun emriyle kefil ol­du." sözümüze filan, ona nefsini teslim etmek için şahit oldu. Ne zaman,' onu iddia eder ve isterse; nefsini ona teslim etmeyi, hangi vakitte olursa olsun, —gecede veya gündüzde— aralarında, onu, on­dan men edecek bir hâil olmaksızın mütâlebe mümkün olursa; nef­sini ona teslim edecek. Filânda bu kefaleti, yüzyüze şifahi olarak kabul eyledi.                                                                 -

Şayet, kâtip dilerse, "filan, nefsinin filanın hasmı için, ne za­man dav'â ederse nefsini ona teslim için kefil olduğunu ikrar eyle­di." diye de yazabilir. Bunu sonuna kadar yazar.

Şayet, bu hususda daha kuvvetli vesika isterse, şöyle yazar: "Ke­fil, kendisi için kefil olunan şahsa, mekfûlün bihden berî oldu." Ve tarihini de yazar.

Keza, ne zaman iddia olunursa, o zaman hazır olur. İlâ ahirihi...
En doğrusunu Yüce Allah bilir. Mnhıyt'.te de böyledir. [164]