Malla ilgili kefalette de, bi nefsihî kefâletde söylediklerimiz gibi yazılır.

Kabul sözünden önce, şöyle yazılır: "Şayet bu gün ödemez ve­ya talep edildiği zaman nefsini ona teslim eylemez ise," (ki ona kar­şı iddia edilen malın tamamına kefil idi.) Bundan sonra, filan kefil­den ve filan mekfûlün anhden, —her birinden— malın tamamını alır. Dilerse, bu malın tamamını ikisinden, dilerse, birisinden alır. Ne za­man ve nasıl isterse öyle alır. Alacağını alınca, onların ikisini de ib­ra eder; hiç birinde borç kalmaz. Bunların tamamı, matlup için, fi­lanın emri ile yapılır ve nefisleri üzerlerine şahit edinirler.

Şayet bir beldede teslimini şart koşarlarda, başka bir beldede teslim ederse; İmim Ebû Hanîfe (R.A.)'ye göre, borcundan kurtulur.

İmâmeyn'e göre ise, şart koşulan yerde teslim edilmedikçe, berî olamaz.

Keza, hâkim meclisinde, teslim için "şu yerde" diye yer belirle­nir ve mekfûlün anh teslimden imtina ederse; teslim etmesi için, ona cebr edilir.

Keza, borçlu başka bir beldede olsa bile, talibin beldesinde ver­meye cebredilir.

Şayet, bunu inkâr ederse yemin verilir; beyyine olmayınca cebredilmez.

Bizim, "filan, borçlunun emriyle, malın (borcun) tamamım, filâna (alacaklıya) Öder," sözümüze şâhid şehâdette bulunur. Bu sa­hih bir tazminattır ve o malı vermek vaciptir. Filan, onu ne zaman ve nerede, ne şekilde isterse, öyle alır.
İki kefil olursa, şöyle yazılır: bu filan isterse, kefillerin ikisin­den alır; isterse, onların birinden alır. Eğer, onların birinden tama­men alırsa; her ikisi de beraat ederler. Eğer onlardan her birinin ke­faleti —arkadaşının yerine malın tamamına— şart kılınırsa o kefil­lerden, herbirinin, kendi hissenini tazmin edecekleri de yazılır. Mal (alacak) sahibinin, bu kefillerin, her ikisinden de talep etme hakkı vardır. [166]