Filan şanıs, isteyerek, şöyle ikrar eyledi: Onun, manın üzerin­de, şu kadar hak, vacip ve lâzım olan alacağı vardı ve o, kendi ala­caklısını, ona havale eyledi. O da havaleyi kabul eyledi.

Sonra da kendi üzerine havale olunan şahıs, alacaklıyı, kendisi­nin alacağı bulunan filan şahsa havale eyledi. O da bu havaleyi ka­bul eyledi.

Sonra da ikinci olarak üzerine havale olunan şahıs, bu belde­den başka bir beldeye gitti. Alacaklı hakkını almakdan aciz oldu. Kendine havale eden şahsa mürâccat eder; havale edecek şahıs ds —önceki gibi,— kendine havale eden şahsa mürâcat eder; sonra da ikinci defa kendisine havale olunan şahıs, gittiği yerden geri gelirse; önceki havale yapan şahıs, o malı, havale edilen şahsa vermesini — iki havalenin de bozulup, birbirlerine rücû etmeleri sebebiyle— ister ve o malın tamamını kendi üzerine havale edilen şahıstan alır. Önce-ki havâleci, "isteyerek malın tamamını aldığını; havale olunanın da tamamen verdiğini" ikrar eder ve bütün da'vâ, sahih bir beraatla beraat eder ve da'vâ kesilir; kimsenin kemsede alacağı kalmaz.
En  doğrusunu  bilen  ancak  AHahu  Teâlâ'dır.  Zehıyre'de de böyledir. [171]