Birbirini da'vâ eden iki kişi arasındaki sulh işleminde, sulh ya­zısının sonuna şöyle yazılır;

Şahitler, şöyle şehâdette bulundular: Filan, hüküm meclisinde, filana karşı şu kadar dirhemi iddia etti. O da, onu inkâr eyledi ve ona karşı sahih sebeblerle şu kadar dirhemi iddia eyledi.

Tereddütleri ve ihtilafları uzadı ve da'vâyı hüküm meclisine ilet­tiler. Husûmet çoğaldı; niza şiddetlendi; tevassutcular (= arabulu­cular) ortaya düştüler ve bunları sulha çağırdılar. Sulhun hayırlı ol­duğunu, Allah'ın kitabı ife bildirdiler.

Onlar da kabul ederek, anlaşma yaptılar: Filan, filana şu kadar dirhem verecek; o da onu kabul ederse; bu sulh sahih ve caiz olur; husûmeti keser. O da, ondan o verileni alır ve "Bir alacağının kal­madığını;" ikrar eder. Bütün da'valar beraat eder. diğeri de onu ka­bul eyleyip doğruladı. Birinin, diğerine karşı bir iddiası kalmadı. Da'­vâsı da kalmadı; talep edeceği bir şey de kalmadı.
En doğrusunu Allah bilir. [180]