Bu da'vânm şekli: Bir adam, diğerinden belirli bir karşılıkla, bir yük hayvanı satın alıp,, karşılıklı olarak teslim-tesellüm yaparlar; bu ahm-satım  da Buhârâ'da  yapılır; müşteri  de, o  hayvanı   alıp, Semerkant'a götürür; orada da, o hayvana başka bir kimse, beyyine göstererek sahip çıkar ve Semerkant mahkemesinde, bu hayvan, hak sahibine hükmedilip, aleyhine hükmedilene de böylece yazıiır; o zat da, hemen Semerkant'tan Buhârâ'ya dönerek, o hayvanı kendisine satan şahsa müracaat edip, parasını ister; satıcı da, hak sahibini de, eldeki yazıyı da inkâr eder de, o şahsın, Buhara mahkemesinde, o yazıyı isbatı gerekirse; Buhârâ hakimi, her iki tarafın söylediklerini ve müşterinin elinde olan yazının suretini, Semerkant hakimine yazıp, tarihiyle bir­likte, Semerkant hâkimine gönderir.
Semerkant hâkimi, "o yazının kendisine âit olduğunu" ve hadiseyi baştan sona kadar yazar." Mahkemenin, huzurunda yapıldığını, filan oğlu filanın hayvana sahip çıktığım ve onu Semerkant mahkemesinde isbat eylediğini; kendisinin o günde hükümdar tarafından tayin edilmiş, hükmü Semerkant ve çevresinde geçerli bir hâkim olduğunu ve o adamın rücû hakkına sahip bulunduğunu; da'vâcınm söylenen bedele müstehik olduğunu ve parasının geri verilmesinin gerekli olduğunu" yazması üze­rine, Buhârâ hâkimi, durumu satıcıya sorar. O, yine: "Benim, bu yazı­dan haberimde yok. Benim üzerimde, hiç kimsenin hakkı yoktur." der. [77]