Bu da'vâ bir çok şekilde def edilebilir. Biz,bunlardan üçünü yazı­yoruz.
1) Satın almakla def... Bunun şekli şudur:

Da'vâcı ve da'vâlı, o semerli yük atı ile huzura gelirler. Da'vâa, <ia Valinin "atı, kendisine vermesini" da'vâ eder. Da'vâ, baştan sona kadar yazılır. Sonra da, daVâcının iddiası yazılır. Da'vâh, o semerli atı göstererek: Bu at bunundu. Fakat sattı. Satışı, her yönüyle sahilidir ve her hâl-ü kârda tasarrufuna sahiptir." derse; bu durumda.da'vâcı atı göstererek "onun, kendisine âit olduğunda" İsrar etse bile -satışının tahakkukundan dolayı- "da Vasinin ibtâline, mülküyetinin da'vâlıya teslimine" hükmedilir.
2) Kiraya verme yoluyla da'vânm defi.

Yine her iki tarafın söyledikleri yazılır. Da'vâcı, da'vâlımn da Vâsinin ibtâlini ister. O, o şeyin her türlü tasarrufuna yetkili olduğu hâlde ve tasarrufu geçerli bulunduğundan, onun kiraya vermesi de ikrar olduğundan dolayı, iddia eylediği semerli ata mâlik olamıyacağı, satın alma bahsinde söylediğimiz gibi- yazılır.
3) Bir başka def sebebi de bu hayvanın doğurmasıdır.
Bu def semerli yük hayvanının vasfıyla, da'vâsıyla yazılır. Da'vâcı "hayvanın kendinin olduğunu ve yanında doğurduğunu ve onun da'vâcının elinde (yanında) olduğunu; kendisinin hakkı olduğunu" isbat ederek "hakkm kendisine âit olduğunu; diğerinin hakkının bulunmadığını ve da'vânın terkini" talep eder ve bu da'vâ sona erer. [74]