Bir ekmekçi (fırıncı) bir adamı bir şahsı da'va ederek: "Onu, dükkanına ekmek satsın diye oturttuğunu ve onun, dükkan sahibince belirlenen ekmeklerin parasını alıp, kendisine vermediğini" söyler ve bu fırıncı, malından belirli bir miktarın çalındığım iddia ederek, o adama: "Sen, malımdan ekmek parasını-çalmışsın." der; da'vâlı da: "Ben, her gün beş ekmek parasını insanlardan aldım ve sattığım ekmeklerden noksan çıktı. Ben, senin malından hiç bir şey almadım." der; dükkan sahibi de bunun tamamını inkâr ederek mahkemeye dilekçe verirse; mahkeme meclisi, da'vâcıyı, da'vâsım isbata çağır. Ve, beyyine tale­binde bulunur.

Bu da'vâ, ekmek için, dükkancıya teveccüh etmez. Zira, o dirhem­lerinin alındığını ikrar ediyor. Da'vâ ise, ekmek satan hakkındadır. Çünkü o, ekmeklerin parasını az aldığını iddia ediyor. Onun, onları vermesi gerekiyor.
Şayet, ekmekçi iddia ederek: "Sen, bana: "Her gün beş ekmeğini aldım ve müşteriye tartı yönünden noksan verdim." dedin." derse; bu da'vâ doğru olmaz. Çünkü, satıcının ekmeği noksan verip, parasını tam alması hâlinde, da'vâ etme müşterinin hakkıdır; ekmekçinin hakkı değildir ve onu istemeye de hakkı yoktur. Zehıyre'de de böyledir. [59]