Müdebberliği ve ümm-ü veledliği isbata ihtiyaç olur ve onu da efendiye karşı isbat mümkün olmayınca (zira, efendiye karşı, onun hak tesbiti yoktur) bunun isbatımn yolu: Efendisi, onu bir adama satarsa müdebber veya ümm-ü veled, şu misal üzere da'vâ olunurlar: Da'vâcı: "Gerçekten ben, filanın memlükü (= kölesi) idim. O, beni müdebber eyledi; -ölümünden sonra azâd olacaktım; bunu da Allah rızası için yapmıştı; dünya tamâi için değil... Sahih malından ve milkinden yapmıştı... O, vefat eyledi. Ben, onun müdebberi oldum." der veya iddiacı bir câriye olup; kendisinin ümm-ü veled olduğunu; efendisinin döşeğinde doğum yaptığını ve onun mülkü olduğunu; bu gün de, onun ümm-ü veledi bulunduğunu" söylerse; bu durumda, efendisi haksızlık yapmış olur. Vacip olan hak, efendinin, onlardan elini çekmesidir. Zahıriyye'de de böyledir. [54]