Da'vâcı,  da'vâhya karşı iddiada bulunarak:  "Şu şu kadar, dirhemi vermesini." söyler; da'vâlı da, bu da'vânın kalkmasını talep eder; sebep olarak da "fakir olduğunu; verecek bir şeyinin olmadığım" söyler. Şahitler de: "Biz, bunun malının olduğunu ve fukaralığından dolayı, borcunu verebileceğini bilmiyoruz." derlerse; böylece kaydedilir.

Bu, Hassâf'in ve Fakıyh Ebû'l-Kâsım'ın ihtiyarıdır.
Uygun olanı: Şahitlerin: "Elan, bu gün müflistir; bir şeyi yoktur. Gece giydiği elbisesinden başka bir şeyinin (malının) olduğunu bil­miyoruz. Gizli ve aşikâr, biz böyle haber alıyoruz." demeleridir. [91]