ŞüFa: Satılan veya bir karşılık (= ivaz) şartıyle hîbe edilen bir akan veya akar hükmünde olan bir malı müşteriye mevhûbün lehe (= kendi­sine bağış yapılan şahsa) her kaça mal olmuşsa, o miktara müşteriden veya ona satan şahıstan yahut mevhûbün lehten cebren alıp temellük etmektir. Serahâ'nin MuhıytTnde de böyledir.

Şefi:( = Şüf adar) Satılan veya ivazla hibe edilen akarda şüf a hakkı bulunan yani o akara temellüke yetkisi bulunan kimse.

Meşfû': Satılmakla veya ivaz şartıylejhibe edilmekle kendisine şüf a hakkının tealluk ettiği akar.
Meşnı'un bin: Şebi'in, şüf a hakkına nail olmasına sebep olan mülk. Bir kısmı satılan mülk bir evdeki, satılmayan bir hisse-i şayia gibi... Sa­tılmayan bu hisse sebebiyle, bunun sahibinin, satılan kısma karşı şüf a hakkı vücûde gelir. [1]