Mülküyet talebi, şüfa sebebiyle, hâkimin hüküm vermesi için, bu hususta onun huzurunda murafaa olmakdır.

Şayet da'vayı, hastalık, hapsolmak veya benzeri bîr özür sebebiyle bırakır; vekil tayin etme imkânı da olmazsa bu durumda şüfa hakkı bâtıl olmaz.

Eğer davayı özürsüz terk ederse, İmâm Ebû Hînîfe (R.A.)ye göre şüfa hakkı bâtıl olur. Bu kavil, O'ndan gelen iki rivayetten birisidir ve İmâm Ebu Yûsuf (R.A.)'tan da rivayet edilmiştir. Serahs'nin Mnmyö'nde de böyledir.

Bu, zahiri mezhebdir. Fetva da buna göredir. Hidâye'de de böyledir.

İmâm Muhammed (R.A.) ile İmâm Zafer (R.A.) ve İmim Ebû Yûsuf (R.A.)'tan gelen bir rivayette: "özürsüz, bir ay, da'vaya şahit getirmez ise şüfası bâtıl olur. denilmiştir.
Fetva bunun üzerinedir. Serahsî'nin Muhıyt'nde de böyledir. [8]