Musannif, Ramazan (Fıtr) Bayramının hükümlerinden sonra Kur­ban Bayramının hükümlerine başlayıp demiştir ki: Ramazan Bayramın­da zikredilen hükümler Kurban Bayramında da vardır. Lâkin Kurban Bayramında (îd-i edhâ'da) namazı özürsüz, nahr günlerinin [107] üçün­cü gününe kadar tehîr etmek kerahetle caizdir. Namazı nahr günleri­nin üçüncü gününe özür ile tehîr etmek ise, kerâhetsiz caizdir. Şu halde Kurban Bayramı Namazının vakti, udhiyyenin vakti ile belirlen­miştir. Udhiyyenin vakti devam ettiği müddetçe, namaz caiz olur. Ud­hiyyenin vakti çıktikdan sonra caiz değildir. Çünkü bu namaz, kaza edilmez. Burada özür ise, keraheti kaldırmak ve Fıtr Namazında cevaz içindir. Hattâ eğer insanlar o namazı, özürsüz ertesi güne bıraksalar caiz olmaz.
Lâkin Kurban Bayramında, yemeği namazdan sonraya bırakmak mendûfotur. Fıtr Bayramı bunun aksinedir. Kurban Bayramında (îd-i edhâ'da), yolda açıkdan tekbir okunur. Fıtr Bayramı bunun aksine­dir. [108] Kurban Bayramında imâm, hutbede teşrik tekbirini ve udhiy-ye'yi (kurbânı) insanlara öğretir. IJıtr Bayramında bu yoktur.
T A ' R î F ; Arafâtta vakfeye duranlara benzemek için, insanların Arefe günü bir yerde toplanmalarıdır. Bu, bîr şey değildir. İmâm Ebû Yûsuf (Rh.A.) ile İmâm Muhammed' (Rh.A.) den Usûlün rivayeti­nin gayrinde, ta'rîfin mekruh olmadığı rivayet edilmiştir. Sahih olan bi­rinci sözdür. [109]