Bir adam, nefsini, filan adama, bir veya iki seneliğine, onun için gücünün yettiği kadar, şu işi yapmak üzere icara verir; o müs­te'cir de, "onun yaptığı işin ücreti olarak, her ay şu kadar dirhem vereceğini" söyler; ücretle çalışan şahıs da, müste'cirden, "yaptığı işin ücretini, yiyeceğe, katığa, giyeceğe ve diğer ihtiyaçlarına sarf et­mek için —sahih bir izinle— izin alsa; bu güzel olur. Müste'cir, bu­nu yasaklarsa; o, ancak onun tarafından yeni bir izinle me'zun olur. Ve nefsini müste'cire, sahih bir teslimle teslim eder. [117]