Şüf a hakkını, baba veya vasî talep ederse; senet şöyle yazılır:

Filan küçük, bu eve.şefî idi. Müşteri bu sabînin şüf a hakkını inkar eyledi. Hâkim ona bu da'va hususunda yemin verdi. Müşteri, yemin etmekten kaçındı. Hâkim de onun aleyhine hükmeyledi. Şa­yet bedel dirhemler (veya dinarlar, ölçülenler, tartılanlar veya sayı­lanlar) ise, onu söyler ve şefinin onun mislini, satıcıya veya satın alana nakden ödediğini de söyler.

Şayet satılan, bir köle veya bir yer yahut kıymet sahibi başka bir şey ise, şefi, onu, kıymetiyle alır ve bu vesikaya (senede) öylece yazılır.

Şayet, bir evin, birden çok şefileri bulunur ve onlardan birisi gelip şüf'a hakkının tamamını alır; sonra da bir diğeri gelip, hak sa­hibi olduğunu isbat ederse; bunun hissesi, öncekinden alınıp, kendi­sine verilir ve şöyle yazılır:

Şahitler şöyle sehâdette bulundu: Filan oğlu filan, filan oğlu fi­landan şu evin tamamını, hudutlarıyla satın aldı ve teslim aldı. Akid meclisinden ayrıldılar.

Sonra da filan, şefi olarak geldi. Şartları yerinde olduğu halde, şüf'a hakkını istedi. Ona hükmedilerek, hâkim satıcıya veya müşte­riye o yeri ona teslim etmesini emreyledi. Öyle de yapıldı.

Sonra da filan oğlu filan geldi ve beyyinesiyle şefi' olduğunu isbat ederek; hâkimden, hakkının teslim edilmesini istedi.

Hâkim de, hissesinin teslimine hükmeyledi. Öyle de yapıldı.
İkinci şefi de hakkını almış oldu ve böylece yazı tamam oldu. Muhıyt'ie de böyledir. [107]