Fetâvâyi Gıyasiyye'de şöyle zikredilmiştir:

Sahih olan kavle göre, hibelerden rücû' (= bağışlardan dönmek) mekruhtur. Tatarhâniyye'de de böyledir.

Çeşitli hibeler (- bağışlar) vardır:
1) Yakın akrabaya yapılan bağış (= hibe)
2) Yabancıya veya mahrem olmayan akrabaya yapılan bağış
3) Mahrem olup da akraba olmayan kimseye yapılan bağışl.

Bu bağışların tamamında, —teslimden önce— bağış yapan şahsın dönme hakkı vardır. Zehiyre'de de böyledir.

Bağışlayan şahsın hazır veya gaib olması ve bağışladığı şeyin teslim   alınmasına  izin  verip  vermemesi  müsavidir.  Mebsût'ta  da böyledir.

Vâhibin (= hibe eden şahsın) mevhûbu (= bağışladığı şeyi) teslim ettikten sonra, zi rahim olan mahreminde bağışladığı şeyden dönme hakkı yoktur.

Vahib bunların dışında kalan kişilere yaptığı bağıştan dönebilir.

Ancak teslimden sonra, hibe eden şahıs, tek başına dönüş yapamaz. Bu durumda dönüş yapabilmesi için hakimin hükmü veya —teslimden sonra— mevhûbün lehin (= kendisine bağış yapılan kimsenin) rızası gerekir.

Teslimden önce, hibe eden şahıs yalnız başına dönüş yapabilir. Zehiyre'de de böyledir.
Hibe eden şahıs, dilerse bağışının bir kısmından dönebilir. Zahî-riyye'de de böyledir. [19]