Ehl-i zimmetin, bir yerden, diğer bir yer özürlerinden (= maze­retlerinden) dolayı, naklen gitmeleri, sahih olur.

Özür, onların kuvvet ve kudretlerinin olmayışı; ehl-i harbin üzerle­rine gelme korkularının bulunması; veya, bizim, onlardan çekinmemiz (meselâ: Bizim açık bir tarafımızı, harbilere haber vermelerinden çekinmemiz gibi...) gibi hallerde, bunlara, arazilerinin bedeli ödenir veya arazileri kadar, başka yerden arazi verilir. Ve yine, Önceki arazinin haracı alınır.

Bir rivayete göre de, nakledildikleri yerin haracı alınır. Fakat, önceki kavil, esahtır.

Bunlara verilen yeni arazi de, harâc arazisi olur.

Bunların ayrılmış bulunduğu araziye, müslümanlar yerleşmiş bulunursa; bunlar, da, bu arazinin haracını verirler. Kâfi'de de böyledir.
Köyde bulunan bir arazinin sahipleri ölse veya kaybolsa, yahut bu arazinin haracını vermekten aciz kalsa ve onu, veliyyü'1-emre teslim etmek isteseler; bu durumda, veliyyü'1-emr, yukarıda söylediğimiz gibi yapar.
Şayet, veliyyü'1-emr, burayı kendisi için satın almak isterse; önce başkasına satar; sonra kendisi, ondan satın alır.[98]