Öğle namazının vakti, zeval vaktinden başlar ve bir şeyin göl­gesi, zeval vaktindeki gölgesinden başka  iki misline vardığı zamana kadar devam eder. Kâfi'de de böyledir. Sahih olan budur. Serahsi'nin Muhıyt'inde de böyledir.

Zeval : Her şahsın gölgesinin, doğu tarafına doğru düşme­ye başladığı vakittir. Kâfi'de de böyjledir.

Zeval Vaktini, doğru tesbit etmenin yolu şudur : Düz bir ağaç parçasını bir yere ,dikmeli.

Bu -durumda, gölgesinin boyu noksanlaşip kısaldıkça, güneş yük­seliyor demektir.

Gölgenin kısalması bitip, artmaya başladığı an, bilinir ki, gü­neş zevale ermiştir. Bu an, hadd-i irtafâ; yani güneşin en yüksek noktada bulunduğu andır.

Gölgenin uzamaya başladığı anda yani zeval vaktinde, yere dikmiş olduğumuz, düz ağaç parçasının ucuna, bir işaret koyalım, işaret koyduğumuz bu yerden, diktiğimiz şeye varana kadar olan mesafe, fey'i zeval (= zeval  anındaki gölge)  olur.

Güneş, batıya dönmüş olduğuna göre, diktiğimiz şeyin, doğu is­tikâmetine meyletmiş olan gölgesi, gittikçe artıp uzayacak demek­tir.

 Diktiğimiz şeyin gölgesinin uzunluğu, fey'i zevalden  o şe­yin zeval  vaktindeki  gölgesinden) başka, dikilen şeyin gölge­sinin iki katı oMuğu zaman, İmâm-ı A'zam Ebû Hanîfe (R.A.) 'ye göre, öğle namazının vakti çıkmış olur. Fetâvâyi Kâdîhân'da da böy­ledir. Doğru olan yol da, budur. Zahirîyye'de de böyledir.
«İhtiyata uyyun olan, öğle namazını gölgenin bir misli ol­masından önce kılmak, ikindi namazını ise, gölgenin, dikilen şeyin iki misli olmasından sonra kılmaktır. Böylece, bu iki namazın, tam vakitlerinde kılınmış olduklarına, kesin kanâat hasıl olmuş olur.» demişlerdir. [3]