İsmi söylenen filâne, iki kişinin ortak cariyeleridir. "Bu cariyenin, şu adam üzerinde şu kadar mehri vardır." diye iddia edilmekte; o adam da bunu ikrar etmiş bulunmaktadır. İki kişi de bu ikrar üzerine şahitler getirerek  "ismi belirli olan bu câriye için söylenilen mehri "dava eylemişlerdir.

Da'vâlı, bunu bir illet sebebiyle hemen reddeder. Bu illet, onu nikahlayan kimsenin söylenmemiş olmasıdır. Bundan dolayı o cariyenin, bir cihetten onların olma ihtimali vardır; bir cihetten ise, o ikisinden başkasının (veraset veya bağış, satın alma, sadaka, vasiyet, benzeri bir yolla) olma ihtimâli vardır. Nikâhın başkası tarafından yapılmış olma ihtimâli de vardır.

Şayet satıcısı tarafından veya bağışlayıcısı yahut tasadduk edicisi tarafından yapılmışsa; mehir -bu iddia eden iki kişinin olmaz da- onun olur.

Bu iki kişinin da'vâlari da sahih olmaz.

Şayet bu izdivaç o iki kişinin murisleri tarafından yapılmışsa; o mehir tereke olur. Sonra da varislerin olur. Onların mîras hakkını açıklamak gerekir. Çünkü o ikisi, da'vâlıya karşı "şukadar mehirin, kendilerine âit olduğunu" iddia eylemişlerdi.

Mehirin, câriye kime aitse, onun olacağı; o ikisinin olanılyacağı ortadadır. Zira, şahitler, onun ikrarına göre şehâdette bulunmuşlardır. O cariyenin, "iddia edenlere ait olduğuna" şahitlik yapmamışlardır.
"Cariyenin onların memlukesi olmadığı'' sabit olunca da onların mehir isteme hakları olmaz. [201]