« Filan da'vâcı,  filan da'vâh ile huzura gelirler. Ve, da'vâcı,  ' da'vâlmın dedesinin ismini söylemez ise" bu da'vânm sıhhatine hük-~ medilir. zira, işaret kâfi gelir; isim zikrine ihtiyaç kalmaz.

Evlâ olan da, dedenin ismini söylemeye ihtiyaç olmamasıdır.

Fakat, da'vâh huzurda yoksa, elbette dedenin ismini söylemek gerekir.

Bu, İmâm Ebû Hamfe (R.A.) ve İmâm Mııhammed (R.A.)'in kav­lidir.
Sahih olanı da budur.'[198]