Oruç tutmamayı mübâh kılan özürlerden birisi de hastalıktır.,

Hasta, nefsinin telef olmasından veya bir azasını kaybetmekten korkarsa, bil - icmâ' iftar eder (~ oruç tutmaz).

Hastalığının artmasından veya uzayıp geç iyi olmasından kor­kan kimse de, bize göre İftar edebilir. Yani oruç tutmayabilir. Bu du­rumlardan dolayı iftar eden (—orucunu bozan) kimseye, —keffâret değil— sadece kaza lâzım gelir. Muhiyt'te de böyledir.

Hastalık, bîr kimsenin —kendisinin— içtihadı ile belli o.ur. Bu hususta ictihad, mücerred vehm f= ihtimal) ile değil, hastalığın alâmetlerinden bu kimsede zann-ı galip meydana gelmesi ile müm­kündür. Hastalık tecrübe ile veya fışkı zahir olmayan müsiüman bîr bîr doktorun haber vermesi ile de bilinebilir. Fethü'İ - Kadîr'de de böyledir,

Oruç tutması sebebi ile hasta olmakîan    korkan bir kimse de hasta gibidir. Tebyîn'de de böyledir

Keza, 'ağır sıtma nöbetine tutulan  kimse,  —henüz sıtma zuhur etmeden — orucunu bozacak olsa, bunda bir beis yoktur. Fet-hü'I Kâdîr'de de böyledir.
Fakat, gün aşın sıtmaya tutulan kimse, mutad gününde sıt­ma nöbetinin gelmesi ile, kendisini zayıf düşüreceğini tevehhüm ede­rek orucunu boğduzu halde, —o gün— sıtma zuhur etmese kendi­sine keffâret de lâzım gelir, Hulâsa'da da böyledir. [27]