İki kişi, sermayesiz olarak husûsi bir ticâret için, tekabül cihe­ti üzerine man ortaklığı kurarlarsa; buna tekabül ortaklığı denir. Ve bu şirket şöyle tevsik edilir:

Filan ve filan terzilikte kendi elleriyle çalışmak üzere inan or­taklığı yaptılar. İnsanların tamamından terzilik işini beraber ve ayrı ayrı kabul eylediler. Bu ortakların ikisi bir veya her birisi münâsip gördükleri şahıslardan, şirketleri namına icarlama yaptılar. İhtiyaç oldukça birlekte veya ayrı ayrı çalışırlar. Ellerinde olan metâı, bir­likte veya ayrı ayrı satarlar. Böylece topladıklarını, aralarında yan yarıya taksim ederler, Vadiaya ( ='eksik satılana) da ortak olurlar ve aralarında bu ortaklık için sözleşme yaparlar. Yazıda böylece ta­mam olur.

Buna göre bütün ameller, temizlik(ilik, boyacılık ve emsali hep böyledir.

Şayet, ortaklardan birinin işi, terzilik; diğerinin işi temizlikçilik olursa; o zaman da "şu amelde, şu amelde ortak oldular." diye ya­zılır. Ve, bu ortaklık da caiz olur. Biri diğerinden fazla kazansa, bir şey gerekmez. Bu üç ortaklıktır.

Şayet sermâye olursa, man ortaklığı, müfâveda ortaklığı, tica­ret sınıflarının her sınıfında —az veya çok— ne varsa, sermaye açık­lanır. Sonra "Bunun tamamı ellerindedir. Onlardan her biri ticare­tin her sınıfından, peşin veya va'deli alıp—satırlar." diye yazılır.

Bu böiümde, kâr ve vadia şartı sahih olmaz.

Keza, sermayeleri müsavi olmaz ise, yine sahih olmaz.

Buna göre, takabbül şirketi, vücûh şirketi, vücûh şirketi, müfâ­veda ortaklığında söylendiği gibidir.

inan şirketinde de böyledir
Burda müfâveda ortaklığından bahşedilmiştir ve bütün şirket­ler böyledir. Her ortaklık hakkında iki nüsha vesika yazılır. [137]