Bir kimse, yabancı bir küçüğe, bir şey bağışlarsa; bu durum şöyle yazılır:

Filan, filan oğlu filan küçüğe sahih, nafiz ve makbûze (- tes­lim alınmış) olarak, şunu bağışlamıştır ve onu da; o küçüğün babası olan filan oğlu filan, kabul eylemiştir. Hîbe edilen şey, küçük oğlu filanındır; babası, onu, babalık velayeti ile almıştır.

Şayet küçüğün babası yokta, anası varsa; durum şöyle yazılır:

Küçüğün anası filâne, bu bağışı, küçük için kabul eyledi. Kü­çük, onun evindedir ve onun babası ölmüştür. Başka da vasîsi yoktur.

Eğer küçüğün anası da yokta; bu küçük akrabalarından birinin evinde duruyorsa; (amcası, dayısı gibi...) şöyle yazılır:

Filan adam, küçüğün amcasıdır. (veya dayisıdır.) Ve bu hibeyi, küçük için kabul eylemiştir. Babası ve vasîsi yoktur.

Şayet küçük, akıllı ve mümeyyiz ise, o zaman şöyle yazılır:

Bu küçük, bu hibeyi kabul eyledi; akıllıdır, mümeyyizdir. Ve babası ölmüştür; vasîsi yoktur; yakın bir akrabası da yoktur. Bağış­lanan şeyi, kendisi teslim almıştır.
Bağışlayan şahıs da her türlü mânilerden ve nizamlardan fariğ olarak, şu günde teslim eylemiştir. [210]