Bağış karşılıksız olarak yapıldığı hâlde, kendisine bağış yapı­lan şahıs, bağış yapan şahsa bir karşılık verirse, bu durum şöyle yazılır:

"Kendisine, şu yerde, şu hudutlu yer bağışlanan filan şahıs, ba­ğış yapan şahsa, karşılık olarak, şu yerdeki evini höbe eyledi." denilir.

Her İkisi de yazılarına besmele ile başlıyarak şöyle devam ederler;

"Bu nüsha bağış nushasıdır. Kendisine bağış yapılan filan, ba­ğış yapan filana, hibede bulundu. Her ikisi de, karşılıklı olarak ba­ğışları kabul eylediler. Bağış yapan şahıs, bağışlanan şeyden dönme-. yecek; karşılık veren de verdiği karşılıkdan dönmeyecektir. Ve hîbe, şu günde vuku buldu." diye yazılır.

Bağışlanan şey müşâ olurda, taksim ihtimâli bulunmaz ise, (bir köle, bir hayvan, bir inci veya benzerleri gibi...) bunun hîbe edilme­si de hilafsız olarak caizdir.

Ve bu hîbe şöyle yazılır:

"Filan, filana iki sehim olan bu müşâm, kendi hissesini tama­men bağışladı." denir ve —yukarıdaki ifade— sonuna kadar yazılır.

Şayet bağışlanan şey, taksim ihtimali bulunan bir muşa ise (ev, bağ, tarla ve benzerleri gibi...) bunun hîbe edilmesi, bize göre fâsiddir.

İmâm Şâfî (R.A.) buna muhalifdir.
Bu da yazılacak olursa, hâkimin hükmüne havale edilir. Müs­lüman bir hakim, da'vâdan sonra, hükmederse; bu hüküm muteber olur. Ve iki sözleşmeci arasında uygulanır. [207]